Grudzień 1137. Kiedy umiera cesarz Lotar, natychmiast wybucha zacięta walka o tron. Żądni władzy książęta i duchowni są gotowi zrobić wszystko, by nie tylko podważyć prawa cesarskiego zięcia Henryka Pysznego do korony, ale także odebrać Welfowi księstwa Bawarii i Saksonii. Dzięki przebiegłej intrydze wejść w posiadanie korony udaje się Staufom, którzy przed laty sami w wyniku spisku nie zdołali przejąć tronu. Rola monarchy przypada Konradowi Staufowi, choć nie jest tym zachwycony. Wkrótce orientuje się, że nawet lojalność własnego brata i młodego bratanka, przyszłego Fryderyka Barbarossy, ma swoje granice. Rozpoczyna się wieloletnia wojna i wyrafinowana gra na intrygi, w której udział biorą Welfowie, Askańczycy, Wettyni i wiele innych potężnych niemieckich rodów oraz... kobiety.

Lato 1147 roku. Lubeka płonie, przez cudowne kamienne mosty Regensburga ciągnie armia krzyżowców, a na tronie w Norymberdze zasiada jako regent dziesięcioletni król. Wbrew woli swojego ojca młody Fryderyk ze Szwabii, który przejdzie do historii jako Barbarossa, również wyrusza z krzyżowcami do Ziemi Świętej. Tymczasem książęta Miśni, Saksonii i Anhaltu walczą z sąsiadującymi z ich ziemiami plemionami Słowian. Pozostawione niewiasty same muszą mierzyć się z napastnikami i klęską głodu. Król Konrad powraca z krucjaty do rozdartej Rzeszy ciężko chory i z nielicznymi ocalałymi. Kiedy umiera, Fryderyk staje przed ważną decyzją. Czy wesprze swojego nieletniego kuzyna na tronie? A może sam sięgnie po koronę?